Dassenpels: Klad: Het Weeshuis

--Dassenpels (overleg) 10 apr 2018 17:37 (UTC)

Gelieve dit niet te verwijderen tot je pagina is goedgekeurd

Zeg a.u.b. wat je er van vindt.

Groetjes Dassy

Paarden van Bryan

Blara

White

Luna

Morning

Schemer

Stip

Star

Blara, geeft hij weg aan Bardon.

White, is het paard van Bryan.

Luna, is het paard van Mira. Ze is zwanger van White.

Morning, is één van de veulentjes die Bryan gekregen heeft van de alfahengst.

Schemer, is één van de veulentjes die Bryan gekregen heeft van de alfahengst.

Stip, is een zwangere merrie, ze is zwanger van White.

Star, is een zwangere merrie, ze is zwanger van White.

Achterflap

Vier wezen: Mira, Josephina, Bryan en Jowie zijn vijftien geworden en krijgen een door Mevrouw Tucker uitgekozen job. Bryan en Mira hebben het moeilijk om afscheid te nemen omdat ze al vanaf hun derde bij elkaar zijn. Ze zijn beste vrienden. Maar moeten ze wel afscheid nemen? Bryan krijgt een job als ober die hij uitstekend doet in herberg Sing. Mira krijgt een job in herberg De Fontein die maar twee straten verwijderd is van de herberg Sing. Josphina en Jowie krijgen allebei een job bij een rijke familie. Zij zien elkaar dus elke dag. Maar zullen Mira en Bryan elkaar nog zien? En wat is Sofia van plan? En wie zijn Creg en Marc?

Je leest het in het eerste deel van Wezen: Het Weeshuis.

1 garlaan= 50 cent

Personagelijst:

Niet lezen onder 12 jaar!!!

Mira- is een jong knap meisje dat tegelijk met Bryan in het weeshuis is binnengebracht, ze is vijftien, ze is niet klein maar ook niet lang. Ze heeft lichtblond haar en mooie bruine ogen.

Bryan- is een knappe jongen, hij heeft bruin haar en bruine ogen, hij is niet zo lang. Hij is vijftien.

Jowie- is een lange jongen die zwart haar heeft en blauwe ogen heeft. Hij is vijftien.

Josephina- is een redelijk lang meisje met lang bruin haar en blauwe ogen. Ze is vijftien.

Mevrouw Tucker- is de bazin van het weeshuis, ze trekt ‘brave’ kinderen voor en geeft die een betere job.

Ellis-is de bazin van de herberg Sing samen met haar man Aron. Haar dochter heet Sofia.

Aron- is de baas van de herberg.

Sofia- is een lang knap meisje van zestien met zwart haar en bruine ogen die eigenlijk meer zwart zijn.

Joran- is een lange jongen en de broer van Lily. Hij is verliefd op Mira.

Lily- is een lang knap meisje. Ze heeft een vriendje. Ze heeft een broer Joran en is de dochter van de bazin van herberg De Fontein.

Chloë- is een lang meisje met blond haar. Dochter van Meneer Swanger.

Zoëi- is een lang meisje met blond haar. Dochter van Meneer Swanger. Tweelingzus: Chloë

Hoofdstuk 1

Bryan geeuwde. Mevrouw Tucker had juist de bel laten afgaan. Tijd om op te staan. Jowie zuchtte. Mevrouw Tucker kan lief zijn maar dat is ze bijna nooit. Eigenlijk nooit. Behalve misschien tegen de kinderen van wie ze ziet dat ze manieren hebben en dat ze braaf zijn. Alle kinderen die vijftien jaar zijn, worden uit het weeshuis gegooid. Mevrouw Tucker zoekt een job voor hen - natuurlijk kijkt ze of ze het kind leuk vindt of niet - waar de kinderen dan heen worden gestuurd. Ze krijgen elk vijftig garlanen mee. Heel weinig dus. De kinderen die Mevrouw Tucker niet mag krijgen een slechte job waar ze ook nog eens weinig garlanen voor krijgen. Maar dat kan Mevrouw Tucker niet schelen.

Er was weeral een week voorbij. En week hard werken, honger lijden en een tekort aan slaap is eindelijk voorbij. Maar nu begint de volgende week. Althans, dat dacht Bryan. Mevrouw Tucker had iedereen van vijftien jaar - Jowie, Bryan, Mira en Josephina - bij elkaar geroepen in haar kantoor. “Ik heb nieuws: ik heb voor iedereen een job kunnen vinden.”: zei Mevrouw Tucker. Mira en Bryan keken elkaar aan. Ze hadden allebei bekend dat ze het moeilijk zouden vinden om afscheid van elkaar te nemen. Ze waren samen toegekomen in het weeshuis, ze hebben veel lol gemaakt omdat er toen een andere bazin was: juf Annabelle. Die juf was altijd lief. Ze was trouwens nog redelijk jong maar toen op een dag viel ze van de trap en brak ze haar nek, ze stierf. Mevrouw Tucker heeft haar toen vervangen en de levens van Mira en Bryan in een nachtmerrie veranderd. “Voor Mira heb ik een job als poetsvrouw kunnen regelen bij herberg De Fontein, je zal de kamers van de gasten moeten poetsen en ook de eet en drink ruimte van de herberg. Voor Jowie heb ik een job als kok gevonden bij de familie Swanger. Josephina, jij wordt de poetsvrouw van de familie Swanger. De familie Swanger is rijk dus gedraag je! Bryan, voor jou heb ik een job als ober in een herberg, herberg Sing. Ga maar snel naar jullie kamer, maak jullie koffers en als jullie klaar zijn komen jullie weer bij mij voor jullie vijftig garlanen. Iedereen begrepen?”: zei Mevrouw Tucker streng. “Begrepen!”: riep iedereen.

Mira en Bryan stonden aan de poort van het weeshuis, ze gaven elkaar een knuffel. “We kunnen toch nog even bij elkaar zijn want onze werkplaatsen liggen maar twee straten van elkaar verwijderd Mira.”: zei Bryan. Mira knikte. Jowie en Josephina waren nog niet klaar met hun koffers.

Bryan werd naar zijn kamer geleid door Ellis, de bazin van de herberg. Ze zijn vriendelijk besefte Bryan. Ellis haar man, Aron, had Bryans kleren al gekocht.

Bryan ging naar beneden, het is zes uur en de afspraak was: tegen zes uur moet je beneden zijn. Ellis had nog glimlachend gezegd: “Te laat komen op je eerste werkdag is niet zo goed. Bryan had niet eens de tijd gehad om zijn koffers uit te pakken. Hij liep naar de toog. Hij zag een meisje met zwart haar praten met Ellis. Ellis leek op het meisje dus Bryan stelde vast dat ze moeder en dochter zijn. Bryan ging achter de toog staan. Hij keek eens rond in de herberg. Hij zag een klant zijn arm omhoog steken en liep naar de klant. “Wat zal het zijn Meneer?”: vroeg Bryan beleefd. “Ik zou graag van dat zelfgemaakte bier hebben, een Tordo en vijf gniffelkoekjes.”: zei de man. Je vraagt je vast af wat dat allemaal is maar dat zijn specialiteiten van de herberg. Bryan noteerde het en liep toen naar de toog. Hij zag dat dat meisje naar hem keek en hem in de gaten hield. Hij had het wel door. Ellis wil dat haar dochter mij bespioneerd. Hij las voor aan Aron: “Een glas Tordo en zes gniffelkoekjes.” Aron knikte en liep weg. Even later kwam hij terug met zes koekjes in allerlei vormen en een glas donkerbruin bier. Bryan zette het op zijn dienblad en liep naar de man. De man knikte tevreden. Bryan wilde weglopen maar de man hield hem tegen. “Hier jongen: 10 garlanen. En omdat je me zo goed bediend hebt krijg je 10 extra garlanen. Steek het maar in het potje met tips.”: zei de man. Hij schudde de hand van Bryan. “Ik kom hier zeker nog terug.”: zei de man tevreden. Ellis hoorde het en kwam glimlachend op Bryan af. “Goed gedaan jongen.”: zei ze. “Ik en Aron hoorden alles wat Chuck zei en we vinden dat je die tips mag houden.”: zei Ellis nog. Het meisje kwam naast haar moeder staan. “Hoi, ik ben Sofia, mijn ouders rusten altijd twee uur uit om acht uur dus dan staan wij er alleen voor.”: zei Sofia, dat laatste zei ze met een bepaalde toon. Bryan knikte. Plotseling begon een zanger met spelen.

Ik heb geen geld, maar toch is geld het enige wat telt. Het is van belang, zou ik niet stoppen met mijn gezang?

Bryan luisterde al niet meer, niet omdat het slecht is, integendeel maar omdat er weer een nieuwe klant iets wou bestellen. “Ik wil graag een grote zak gniffelkoekjes om mee te nemen.”: zei de vrouw. Aron had daar juist al gniffelkoekjes gemaakt dus Bryan moest ze juist maar nemen. De vrouw gaf hem zeventig garlanen. Ze gaf hem nog tien garlanen voorbij de tips, hij stak het in het potje. Bryan zag dat het twee voor acht is dus hij en Sofia staan er bijna alleen voor.

Menukaart herberg Sing:

Dranken:

Donkerbruin bier Tordo

5 garlanen

Kersenbier Sprit

7 garlanen

Fruitbier Hommel

10 garlanen

Perensap

2 garlanen

Water

1 garlaan

Eten:

Gniffelkoekjes

1 garlaan per stuk.

Grote zak

70 garlanen= 70 stuks

Middelmatige zak

35 garlanen= 35 stuks

Kleine zak

20 garlanen= 20 stuks

Pasta

15 garlanen

Stoofpot

Groot

15 garlanen

Klein 10 garlanen

Kip

25 garlanen

Groentensla

10 garlanen

Ellis Rijstpap

10 garlanen voor een middelmatige kom voor één persoon.

Hoofdstuk 2

Aron en Ellis hadden besloten om te gaan slapen en Sofia en Bryan de zaak te laten doen. Het was nu twee uur in de avond. Er zaten nog volop klanten. Die mensen uit Jarlin kunnen toch drinken! Sofia zei dat de herberg nog nooit eerder zoveel tips gekregen heeft. Momenteel waren alle klanten aan het drinken of zelfs nog aan het eten dus Bryan en Sofia stonden allebei achter de toog af te wassen. Sofia vroeg plotseling: “Heb je een vriendinnetje?” “Nee.”: zei Bryan. “Waarom?”: zei hij er nog achteraan. “Omdat je heel knap en lief bent.”: zei Sofia. Sofia wachtte op Bryans reactie maar toen gebeurde er iets. De deur van de herberg ging open. Er kwam een meisje binnen. Ze heeft lang blond haar en bruine ogen. Sofia keek naar het meisje. Bryan keek nu ook. Hij herkende dat meisje! Mira! Mira herkende Bryan ook. Ze liepen op elkaar af. Sofia vloekte binnensmonds. Die griet ziet er best knap uit. Dacht Sofia. “Wat doe jij hier nu?”: vroeg Bryan blij. “Ik mocht van mijn bazin even weg omdat het rustig is in onze herberg. Om drie uur moet ik wel weer terug in mijn herberg zijn. Ik dacht, ik heb een uurtje vrij, ik ga eens gaan kijken bij Bryan.”: zei ze met een glimlach op haar gezicht. Ze gaven elkaar een knuffel. “Dit is Sofia, de dochter van de eigenaars van deze herberg.”: zei Bryan. Sofia en Mira gaven elkaar een hand. Ze keken naar elkaar met een blik die zei: Waag het niet. Bryan merkte er niks van. “Je krijgt twee gniffelkoekjes van het huis Mira.”: zei Bryan. Bryan stopte twee garlanen van zichzelf in de kassa. Mira glimlachte. “Lekker.”: zei ze. “Mag ik deze dans van u?”: vroeg Bryan aan Mira. Ze knikte. Ze gingen de dansvloer op en begonnen te dansen. Ellis keek toe. Ze wou juist een Tordo komen halen voor Aron. Wat kan dat meisje dansen zeg! We hebben een danseres nodig in deze herberg. Bedacht Ellis. Aron kwam kijken waarom zijn vrouw zo lang wegbleef. Ellis wees naar Mira. De man op de gitaar deed een solo. Dara maakte Mira gebruik van en ze deed ook een solo. “Wat kan Mira dansen zeg.”: zei Bryan. Sofia keek minachtend naar Mira. Ellis ging naar Mira toe, het liedje was toch net gedaan. “Zou je het zien zitten om hier te komen werken als danseres?”: vroeg Ellis. Mira knikte gretig. “Ik hoor bij herberg De Fontein.”: zei Mira. Ellis knikte. “Binnen vijf dagen kom ik het vragen.”: zei Ellis tegen Mira Mira knikte

“Echt waar Lily! Hij is super lief en super knap”: zei Mira tegen de dochter van haar bazin. Lily knikte. Ik weet hoe het is om verliefd te zijn. “Ja tuurlijk Lily! Je hebt een vriendje!”: riep Mira lachend. Lily knikte lachend. “Joran zegt dat je niet mis bent.”: zei Lily. Joran is de broer van Lily. “Hij vroeg me of dat ik wou vragen of je een vriendje hebt.”: zei Lily. “Vertel hem maar dat ik hem ook wel knap vind maar dat ik op iemand anders ben.”: zei Mira.

“Ook al val je op iemand anders, als hij je dumpt of je niet wil dan kan je altijd bij mij terecht.”: zei Joran toen hij het nieuws gehoord had. “Mag ik weten hoe mijn rivaal heet?”: vroeg Joran. “Bryan.”: zei Mira.

“Oké dan”: gaf Mira’s bazin toe. Mira en Ellis liepen vijf minuten later binnen in herberg Sing. Bryan was dolgelukkig.

Jowie maakte een lekker kreeft klaar. Mevrouw Swanger houdt van kreeft maar haar dochters hebben liever zalm dus maakte Jowie dat ook maar klaar. Jowie had wel de complete leiding over de keuken dus hij stond boven de bedienden van de keuken. Hij liet hen opdienen. Hij zag Josephina staan. Haar bruine haar en haar blauwe ogen zijn prachtig! Hoe zou het gaan met Bryan en Mira? Dacht Josephina. Josephina wist niet dat juist op dat moment Mira, hoe zou het met Josephina en Jowie gaan dacht. Josephina is eigenlijk al heel lang verliefd op Jowie maar ze durft het niet zeggen. Chloë en Zoë, een identieke tweeling heeft toestemming gekregen van hun ouders om te mogen praten met Josephina. Chloë had haar aangeraden om het gewoon te zeggen. Zoë had daarna geknikt.

“Jowie, ik moet je iets zeggen, ik ben verliefd op jou.”: zei Josephina. Jowie ging nu recht voor Josephina staan maar een paar centimeters van haar verwijderd. “Dat komt dan goed uit.”: zei Jowie. Josephina keek niet begrijpend. Jowie kuste Josephina. Josephina keek naar Jowie. “We zijn niet het enige koppel.”: zei Josephina. Jowie keek nu niet begrijpend. “Je hebt toch ook wel gezien dat Bryan en Mira verliefd zijn.”: zei Josephina. Binnen twee weken hebben we vijf dagen vrij. Omdat er dan hier niemand thuis zal zijn. Ze gaan allemaal op vakantie.”: zei Josephina. Jowie lachte “Misschien kunnen we eens naar herberg Sing, ik heb gehoord dat Mira daar nu ook werkt.”: zei Jowie. Josephina knikte.

Hoofdstuk 3

12 dagen later

Bryan lag te slapen. Plotseling belandde er iets zwaar op zijn hoofd.

Mira zat in een juten zak. Ze hoorde twee mannen. “Hopelijk is Sofia blij Marc.”: zei de ene man. “Natuurlijk Creg.”: zei Marc.

Bryan werd wakker, hij wist niet waar hij was, hij zag bomen door het raam. Hij gokte dat hij in een boshut was, hij wou zich verleggen maar dat lukte niet. Hij hing met handboeien vast aan het bed! Hoe kwam hij hier eigenlijk? En wie had hem hier gebracht? Het waren roze pluizige handboeien dus dat betekende maar één ding, oftewel is het Sofia en dat zo Bryan niet begrijpen alhoewel Ellis had gezegd dat er soms iets niet klopt in haar hoofd ofwel was het Mira die dan blijkbaar ook verliefd op hem is. Gelukkig zag en voelde hij dat hij al zijn kleren nog aan had. Hij wist nu bijna zeker dat het Sofia is. Als ze op iemand verliefd is en hem niet kan krijgen dan doet ze slechte dingen zoals een jongen kidnappen en vastbinden op een bed! De deur ging open en wat zag Bryan, hij zag Sofia in een kleedje met een diepe decolleté, en het kleedje was ook langs de korte kant. Ze zwaaide met een sleuteltje. Ze gooide het sleuteltje op een tafel. O nee! Dacht Bryan. Nu zag hij wat Sofia deed. Ze trok haar kleedje uit. Bryan deed zijn ogen dicht. “Kom op Bryan! Ik ben knapper en mooier dan Mira dus wat houd je tegen? Je bent niet eens samen met Mira!”: zei Sofia.

Mira had zich kunnen bevrijden uit de klauwen van Creg en Marc. Ze had hen gedwongen te zeggen waar Bryan was. Ze zeiden dat hij in een boshut is samen met Sofia.

Hij hoorde iemand krijsen en daarna iemand op de grond vallen. Bryan deed zijn ogen open. Hij zag Mira staan. Ze had een bebloed mes vast. Ze nam de sleuteltjes. Ze maakte Bryan los. Bryan sprong op Mira af en kuste haar. Mira keek in zijn ogen. Toen zag Bryan Sofia’s lichaam op de grond. “Dank je.”: zei hij tegen Mira. Hij nam een deken en legde dat over het lichaam van Sofia. Gelukkig dat Mira net op tijd was gekomen. Mira duwde hem weer op het bed en kuste hem. Mira deed een stap opzij zodat Bryan recht kon staan. Hand in hand liepen ze uit de hut. Het enige probleem is: Waar is de herberg en wat zullen Ellis en Aron zeggen als ze horen wat er met hun dochter gebeurd is? Eigenlijk zijn dat twee problemen. :| Mira en Bryan hielden nog steeds elkaars hand vast. In de verte zagen ze één van de kuddes wilde paarden van Jarlin. Ze keken elkaar aan en liepen naar de paarden. Ze hadden een systeem. De jonge paarden speelden een eindje van de kudde vandaan. Mira stond de ene kant en Bryan de andere. Ze hadden lange planken vast dus de paarden zitten vast. Ze lieten er vier ontsnappen zodat er nog twee overbleven. Ze hadden halsters uit de boshut genomen. Ze deden de paarden die aan. En sprongen op de rug van de paarden. Ze bokten maar Bryan en Mira bleven op hun rug zitten. De paardjes gaven het op. Mira en Bryan reden weg op hun paarden. Bryan keek achterom en zag dat een merrie bedroefd hinnikte. Waarschijnlijk de moeder. Plotseling zag Bryan een grote hengst. De vader! Bryan riep naar Mira dat ze sneller moest rijden. Mira zag de hengst. Haar paard liep nu zo snel als het kon. De hengst staakte de achtervolging. Bryan slaakte een zucht van verlichting. Ze reden door een bos. Ze zagen in de verte de boshut en zelfs het dak van een huis. Het dorp!

Mira en Bryan hadden hun paarden in de stallen van de herberg gezet. Ze gingen nu naar binnen in de herberg. Ze zagen Ellis. “Laat maar jongen. Ik weet het al, ik en Aron vergeven je. Creg en Marc zijn het kome zeggen. Je bent dapper Mira.”: zei Ellis. “De vorige jongen, Arno, die heeft hetzelfde meegemaakt als jij Bryan, Sofia moest hem krijgen maar Arno hield van iemand anders, Anna. We hoopten dat Arno verliefd zou worden op Sofia zodat ze zouden trouwen en dat Sofia geen jongens meer lastig zou vallen. Maar dat gebeurde niet. Bij Arno is niemand hem komen redden. Arno stierf.”: zei Aron bedroefd. Bryan hapte naar adem. “We hadden liever gehad dat er een andere oplossing was maar we zijn niet boos op jullie.”: zei Ellis. Aron zei: “Jullie mogen vandaag de herberg doen.” En weg waren Aron en Ellis. Mira en Bryan keken elkaar aan. Ze hadden medelijden met Aron en Ellis. Twee uur, de herberg is open. Chuck kwam binnen. Bryan begroette hem. Chuck zag Mira. “Is dat de danseres die zo goed kan dansen?”: vroeg Chuck. Bryan knikte. Mira knikte ook. “Ik begin met dansen om zes uur Chuck.”: zei Mira.

Chuck ging zitten. “Voor mij een Sprit en een kleine zak gniffelkoekjes. Bryan maakte de koekjes klaar. Mira deed de vuilzakken weg. Mira hoorde gejank. Ze keek waar het gejank vandaan kwam en zag een puppy. Een golden retriever. Ze nam de puppy vast en wreef over het hoofdje van de puppy.

Melly

Het is een teefje zag Mira. Mira nam de puppy mee naar binnen. Bryan keek naar de puppy. “Waar heb je dat schattige hondje gevonden?”: vroeg hij. “Bij de vuilnisbakken. Het is een meisje.”: zei Mira. En dat vond Mira nu zo leuk aan Bryan, hij is lief en probeert niet stoer te doen zoals Joran. “Weet je al een naam?”: vroeg Chuck die net dertig garlanen in Bryans hand liet vallen. “Ja, Melly.”: zei Mira. Bryan knikte. “Chuck, je hebt drie garlanen teveel betaald.”: zei Bryan. “Omdat je zo eerlijk bent mag je ze houden.”: zei Chuck. “Waar blijft de muziek? Kent iemand het liedje, Het Boerderijtje Van Klaasje?”: zei Chuck. Bryan knikte en nam zijn gitaar.

Op de boerderij van Klaasje, daar woont een gek haasje. Het danst en springt omdat het paard zingt. Daar zijn koeien met kleren aan en een aap met een banaan. Hij begon aan het tweede stukje. Chuck en Mira zongen mee. Mira begon te dansen. Een paar mensen hoorden dat er iemand aan het zingen was in de herberg en kwamen ook binnen. Aron keek tevreden naar Bryan.

Heel wat dieren dus, maar let op want de hond geeft je een kus. De kippen zitten altijd te liegen en de eenden kunnen niet vliegen! De kat slaapt en de geit gaapt! Het varken heeft een bruidsjurk aangedaan maar nu is het liedje gedaan!

Iedereen klapte voor Bryan. “Je mag vanavond spelen jongen! Ik de de toog wel met Ellis!”: zei Aron. Bryan knikte enthousiast. Hij begon aan het liedje: Dat Mooie Meisje In Het Bloemenveld. Wie zou dat zijn? Dat mooie meisje in het bloemenveld. Ze heeft een rode jurk aan en eet een banaan. Ze draagt een mooie hoed, zou ik naar haar toegaan? Ja dat moet! Even later kwam hij terug met een kromme rug en een blauwe kaak!

Mira danste nu volop mee, ze trok Bryan overeind en hij liet zijn gitaar vallen. Ze dansten door de herberg. Ze lachten.

Aron zei: “Mira, Bryan, jullie kunnen de boshut krijgen als woonst, er komen baronnen naar mijn herberg om te overnachten dus voor jullie is er geen plaats.” Mira knikte. “In één hut?”: vroeg ze aan Aron maar Bryan had de schittering in haar ogen gezien.

Het was nu zes uur s’avonds. Mira begon aan haar optreden. Bryan begon met spelen.

Ridder Karel is altijd zat en hij kent zeker geen bad! Komaan mensen dansen maar, ondertussen maken we het eten klaar. Melly is trouwe hond, ze is gezond. Kijk naar onze danseres Mira, Ik weet geen rijmwoord! Haha! Het lied is gedaan! Eet maar gauw een banaan!

Iedereen klapte. Plotseling stonden Josephina en Jowie hand in hand voor Bryan. Bryan schrok dat ze hier zo plotseling waren.

Hoofdstuk 4

“Hoe gaat het met de tortelduifjes?”: vroeg Jowie. Ze waren alle vier op pad naar de boshut, de woonplaats van Mira en Bryan. “Goed en met jullie?”: vroeg Mira. “Ook goed, dank je Mira.”: zei Josephina. Ze zetten de paarden in de stallen. Het is eigenlijk een ruime boshut! Bryan ging naar de kelder en vond honderden flessen wijn. Hij nam Appelwijn. Het prijskaartje hing er nog op. Vijfenzeventig garlanen! Dat is niet niks! Jowie en Josephina gingen ondertussen naar binnen. Ze gingen door de slaapkamer. Jowie zag het bloed op de grond en vroeg: “Wat is hier gebeurt?” “Dat zal ik je vertellen, het is bloed van Sofia.”: zei Mira, toen ze Sofia zei gingen haar haartjes op haar armen en benen recht overeind staan.

“Sofia was de dochter van Ellis en Aron, de eigenaars van herberg Sing. Ze is gestoord in haar hoofd! Aron vertelde me dat er ooit eens een jongen genaamd Arno was en Sofia was verliefd op hem, ze kidnapte hem maar Arno was op iemand anders verliefd. Ze had hem vastgeboeid aan het bed. Net zoals ze bij Bryan heeft gedaan, heeft ze haar kleren uit gedaan. Arno is uiteindelijk gestorven. Sofia wou mij uit de weg dus liet ze me gevangen nemen door haar twee handlangers. Ik kon mezelf bevrijden en liet Creg en Marc spreken. Ze vertelden waar Bryan was dus ik nam Cregs mes en liep naar deze boshut. Toen ik binnenkwam zag ik Sofia haar kleedje al uitgedaan had. Ik nam Cregs mes en doodde haar. Daarna maakte ik Bryan los. Toen kusten we.”: zei Mira. Jowie keek geschrokken en Josephina bang. Jowie zag dat en troostte Josephina. Ze gaven elkaar een kus. “Je kan de logeerkamer krijgen die ik net heb ontdekt Jowie.”: zei Bryan. Iedereen schrok omdat ze hem niet hadden horen aankomen. Bryan stak het vuur aan. Hij nam vier glazen uit de kast. Hij schonk in. “Hoeveel slaapkamers heeft deze hut?”: vroeg Josephina. “Vijf.”: zei Bryan. Mira keek vragend. “Ik ben daarnet verdwaald.”: zei hij. Iedereen moest daarom lachen. Mira was eigenlijk heel opgelucht dat ze net op tijd aangekomen was om Sofia tegen te houden. Josephina knikte. “Gaan jullie samen of apart slapen?”: vroeg Jowie plotseling. Mira en Bryan keken elkaar aan en zeiden toen tegelijk: “Samen.” “Wij ook.”: zei Josephina. “We hebben vier dagen vrij.”: zei Mira. “Wij hadden vandaag vrij en dan nog vier dagen omdat de familie Swanger op vakantie is.”: zei Josephina. Mira keek in de koelkast. O nee! “Er is niets te eten!”: riep ze bang. Melly hoorde haar en kwam kijken bij haar baasje. Plotseling hoorden ze een geluid. Bryan keek vanuit het raam naar buiten. “Het zijn de wilde paarden die voorbij rennen.”: zei hij. Bryan keek nu in de kelder. Hij wist zeker dat hij daarnet een boog had zien hangen. Hij nam de boog en de koker vol pijlen. Jowie zag het en zij: “Goed idee! We gaan die paarden neerschieten!”: riep Jowie enthousiast. “Nee Jowie! van die paarden blijven we af! Heb je die zwarte hengst niet gezien?! Die vermorzelt jou!”: riep Bryan geschokt en boos. Jowie knikte dat hij het begrepen had. “Ik zag daarnet een groep konijnen in het bos. Ik ga ze proberen neer te schieten.”: zei Bryan. Voordat iemand ook maar iets kon zeggen was hij al weg.

Bryan liep in het bos. Hij zag één van de konijntjes hij mikte en liet de pijl toen gaan. Hij miste het dier waar hij op gemikt had op een haar na maar tot zijn verrassing raakte het een ander konijn dat hij niet eens had zien zitten. Hij trok de pijl uit het dier en liep ermee naar de boshut. Onderweg kon hij nog een konijntje neerschieten.

Bryan kwam de kamer binnen met twee konijnen. “Goed gedaan!”: riep Mira uit. Jowie nam de konijnen over en begon te koken. Bryan vond wat groenten en maakte er een groentesoepje mee. Het eten was nu eindelijk klaar. Ze gingen aan de tafel zitten. Ze aten het eten op. Heerlijk was het! Bryan kroop in zijn bed. Mira moest er maar aan wennen dat hij zonder bovenstuk slaapt. Sofia was eens midden in de nacht in zijn kamer geweest met haar moeder om te zeggen dat hij de dag erna langer mocht slapen Ellis had toen gezegd dat hij met een bovenstuk moet slapen Maar Sofia vond dat natuurlijk niet erg dat hij zonder bovenstuk slaapt. Mira kwam de slaapkamer binnen in een roos slaapkleedje met roze dons langs de randen. Het is wel een beetje langs de korte kant maar ja. Mira heeft niks anders. Maar Bryan was bereid om eens met haar langs de winkels te gaan en zelf te betalen. Als cadeau voor wat ze gedaan heeft met Sofia…… Ze keek eens naar hem en toen naar zijn blote bovenlichaam. Ze glimlachte. Ze kroop naast hem in bed en gaf hem een kus. “Ik hou van je Bryan, maar hou jij ook van mij?”: vroeg Mira. “Ik zal het je bewijzen.”: zei Bryan. Hij ging op zijn zij liggen en kuste haar. Ze glimlachte. Welterusten schat. Bryan schrok van die woorden maar vond het niet erg.

Jowie lag in zijn bed. Hij had zijn pyjama aan. Josephina kwam binnen. Ze had een blauw topje aan en een korte blauwe broek. Ze liet zich moe op het bed vallen maar voor ze haar ogen sloot gaf ze Jowie eerst een kus.

Mira stond op en liep in haar slaapkleed naar de keuken. Er lag een briefje op de tafel. Er stond: Kijk eens in de koelkast Mira. Mira deed de deur van de koelkast open. Er stond een kom soep, gniffelkoekjes en een bordje klaargemaakt konijn. Mira kon Bryan niet genoeg bedanken. “Goedemorgen Mira.”: zei Jowie. Mira schrok zich een hoedje en nam snel haar kamerjas en trok hem aan. “Goedemorgen Jowie.”: zei ze. Hij grijnsde als een boer met kiespijn. “Rustig maar Mira.”: zei hij. Bryan kwam binnen. “Niet onder mijn duiven schieten, hé, Jowie.”: zei Bryan lachend. Jowie glimlachte terug. Bryan liep naar zijn kamer. Hij botste tegen Josephina. Hij excuseerde zich. Hij deed zijn kleren aan. Mira was blijkbaar klaar met eten en deed ook haar kleren uit. Mira vond het blijkbaar niet erg dat ze daar zo stond in haar topje. Bryan deed zijn ogen dicht. “Je mag weer kijken hoor.”: zei Mira. Ze had een gele jurk aan, wel een heel eenvoudige jurk. Ze zadelden hun paarden op en reden richting de stad. ze stopten aan een kledingwinkel voor dames. Mira en Bryan gingen naar binnen. Mira kocht uiteindelijk 4 jurken, een rode jurk, een blauwe jurk, een roze jurk, een groen met gele jurk en een paarse jurk. Ze kocht ook nog enkele broeken, topjes en rokjes. Bryan betaalde 254 garlanen. Toen ze terug naar de boshut reden zagen ze de wilde kudde. Mira haalde een appel tevoorschijn en liep op de hengst af. De hengst keek eerst bang toen boos en toen blij. Mira gaf hem de appel. Hij at de appel op. De hengst duwde twee veulens in de richting van Mira en Bryan. Als om te zeggen van: “Ik vertrouw je, neme deze twee maar mee.”

Max

Mira en Bryan namen de veulentjes mee. Ze zetten de veulentjes in de weide naast de boshut, de veulentjes zijn zelfs al oud genoeg om bereden te worden. Plotseling hoorden ze gejank. Bryan en Mira keken elkaar aan. Ze gingen naar waar het gejank vandaan kwam en keken naar de zwart witte vacht. “Een border collie! Het is een reutje! Bryan, we moeten hem meenemen!”: riep Mira meteen. Bryan keek naar de hond en pakte het hondje op. Hij droeg het naar binnen. “Max.”: zei Mira. Bryan knikte en glimlachte. Al meteen een naam besefte hij.

Hoofdstuk 5

“Hij is mager en zijn poot is licht gekneusd. Hij moet rusten en eten.”: zei Bryan nadat hij de hond onderzocht had. Bryan nam de hond op en legde hem op een kussen voor het vuur. Hij nam een kommetje met water en een kommetje met eten. De hond begon meteen te eten. Melly kwam aangelopen. Ze snuffelde eens aan de vreemdeling. Mira en Bryan keken naar de twee honden. Melly ging naast Max liggen. Ze lagen tegen elkaar. Mira had haar kleedjes naar de slaapkamer gebracht. Jowie en Josephina waren nergens te bekennen. Bryan kreeg een idee. Hij nam dat dikke blauwe touw en ook het dikke roze touw. Hij sneed van elk een stukje af en maakte toen een dikke knoop, hij maakte er ook een handvat aan. Hij nam de hondenspeeltjes mee naar de woonkamer. Hij gaf het blauwe aan Max en het roze aan Melly. De hondjes speelden ermee. Het leek wel of Melly Max weer levenslust gaf. Mira keek toe. De wilde paarden raceten voorbij. Melly stormde naar buiten en racete met hen mee. De hengst hinnikte blij. Het is duidelijk dat de paarden en Melly goed overeen komen. Bryan was bezig om zijn paard zo te trainen dat ze wel bij de kudde is maar toch als hij fluit ze naar hem komt. Mira vindt dat een uitstekend idee.

Er waren drie dagen voorbij gevlogen. Melly lag bedroefd voor de haard. Mira en Bryan begrepen niks van Melly haar gedrag. Max deed ook een beetje raar. Bryan had deze ochtend zeventien appels buiten gelegd voor de wilde paarden. De wilde paarden komen ongeveer vier keer per dag langs de boshut. Bryan ging eens kijken. Er was nog niet aan de appels geweest! De kudde is verdwenen! Bryan racete naar binnen. “De kudde is verdwenen!”: riep Bryan uit. Mira keek geschokt op. Melly keek Bryan alsof ze wou zeggen van: “Heb je dat nu pas daar?!” Bryan zuchtte. Mira deed snel een korte broek en een topje aan. Ze nam twee voedselpakketten en ze liep achter Bryan naar buiten. Melly liep ook mee naar buiten. Max blafte tegen Melly dat hij niet mee kon. Bryan en Mira zadelden hun paarden en stegen op. Melly liep voorop. Ze volgden de sporen van de paarden en Melly omdat die de paarden natuurlijk kon ruiken. Tot de verbazing van Mira en Bryan gingen ze in de richting van de Monkambergen. Wat moet een kudde wilde paarden nou in de bergen? Vroeg Bryan zich af. Mira dacht duidelijk hetzelfde. Bryan dacht nu plotseling aan iets! “We hebben alleen morgen nog verlof! En waar zijn Jowie en Josephina eigenlijk?”: zei hij. Mira keek in paniek naar Bryan. “We moeten de wilde paarden redden, ze zouden nooit zomaar weggaan! Melly kan met hen praten en ze verstaat ons dus ze heeft hen zeker al verteld wat we van plan zijn met onze paarden zodat ze toch bij hun familie kunnen zijn dus waarom zouden dus juist nu weggaan?” Bryan knikte. Melly keek hen aan met een blik die zei: “We hebben niet de hele dag hoor, haast je eens!” Wat een slavendrijver is die hond toch! je zou toch denken dat ik de baas in huis ben! Dacht Bryan. Ze liepen gestaag verder. Ze aten al rijdend. Natuurlijk kregen de paarden een appel. Om de paar uur stopten ze even om de paarden te laten rusten. Melly raakte een paar keer het spoor kwijt. Plotseling stond Melly stil met één poot nog in de lucht. Ze gromde. Plotseling stormde ze op iets wit zwart af met iets blauws in zijn bek. “Max!”: riep Mira. Bryan schudde zijn hoofd. Zijn pootje is duidelijk genezen! Hij zag twee gestalten te voet achter Max. “Het zijn Jowie en Josephina!”: riep Bryan uit. Nu Mira beter keek zag ze het inderdaad dat het Jowie en Josephina zijn. Bryan en Mira wachten geduldig. “Hier zijn jullie!”: riep Jowie. “Wat doen jullie hier?”: vroeg Josephina. “De wilde paarden zijn vermist en het spoor leidt naar hier.”: zei Bryan. “Wij helpen wel.”: zei Jowie. “Maar hoe dan, jullie hebben geen paarden.”: zei Bryan. “Anders Bryan, kan ik achter jou op jouw paard komen zitten en kunnen Josephina en Jowie samen op mijn paard gaan zitten.”: zei Mira. Bryan knike. Mira sprong van haar paard en Bryan hielp haar op zijn paard. Ze hield Bryan stevig vast. Dat vond hij eigenlijk niet zo erg. Jowie gooide iets roos naar Melly. Haar speelgoed! Jowie en Josephina klommen met veel moeite op het andere paard. Ze reden verder. Max en Melly voorop. Ze volgden een bergpas. Plotseling kwam er een veulentje tevoorschijn. “Ik ken dat veulen! Het is de zus van onze paarden en dus de dochter van de alfamerrie en de alfahengst!”: riep Bryan uit. Zijn paard ging voor het veulen staan en begroette het. Mira knikte. Mira had nog een extra halster meegenomen. Ze deed het het veulen aan. Het veulen volgde braaf. Bryan wist nu dat ze niet ver meer waren, hij voelde het en zag het aan de manier van doen van de dieren. Ze reden gestaag verder. Wel iets trager zodat het veulentje kon volgen. Ze volgden het kronkelpad. Soms werd het pad heel smal. Naar Bryans zin te smal. Mira was één en al zenuwen. Josephina bleef maar door kwetteren. En Jowie was bang voor de afgrond. Wat een gezelschap, dacht Bryan. Plotseling hoorden ze gehinnik. Het hoofd van het veulentje schoot omhoog. Bryans paard begon te galopperen. Bryan liep het paard zijn zin doen. Ze gingen de bocht om en kwamen uit op een open plek. Wel logisch dat niemand deze plek kent want hij staat de andere kant van de berg! Jowie keek om zich heen. “Ik zie geen paarden.”: zei hij. Bryan keek rond. Toen zag hij een zwarte schim bewegen in een hutje langs de zijkant. “Blijf staan!”: riep Bryan. “Kom tevoorschijn!”: riep Jowie. Er stapten twee mannen naar voren. Mira snakte naar adem. Bryan dacht dat hij wel wist wie dat waren. Maar omdat Mira “Creg en Marc!” riep werden zijn vermoedens bevestigd. Hij zag dat Creg al een nieuw mes gekocht had. “Waar zijn de paarden?!”: riep Bryan. “Die kudde is nu van ons! Als wraak! Dat domme blondje met die bruine ogen zullen we te grazen nemen! We weten wel wat er in de boshut is gebeurd! Bryan, je liefje kan niet meer ontkomen!”: riep Creg. “Jullie zijn twee idioten! Het is vier tegen twee! Nee! Zelfs zes tegen twee als je de honden meetelt.”: riep Jowie! “Ooo maar wij hebben wel iemand anders, we vermoorden haar als jullie ons dat blondje niet geven!”: riep Marc. Creg duwde een meisje van vijftien naar voor, ze had een mooie jurk aan, bruin haar en bruine ogen. Bryan herkende haar! “Kroonprinses Lina!”: riep Bryan geschokt. Prinses Lina keek op. Ze herkende die jongen, die knappe jongen uit herberg Sing! Maar wat ze nu hoorde was verschrikkelijk. Ze had echt medelijden met die jongen die blijkbaar Bryan heet. Lina zag aan de blik in zijn ogen dat hij een plan heeft. Ze mag die jongen wel. Besefte Lina. Plotseling wierp Mira een mes naar Creg en schoot Bryan een pijl af naar Marc. Creg krijg het mes in zijn been maar Marc viel neer. Creg trok het mes uit zijn been. Bryan schoot nog een pil af die juist op de plek van Cregs hart zijn huid doorboorde. Creg viel dood neer. Bryan haastte zich naar de prinses. Hij maakte haar los. “Alles goed prinses?”: vroeg hij bezorgd. Mira keek jaloers toe. Ze wist wel dat de prinses belangrijk is maar kon Jowie haar niet losmaken. “Waar is Jowie eigenlijk?”: vroeg Josephina. Toen keek ze naar beneden. Jowie was flauwgevallen, door het bloed waarschijnlijk. Josephina sprong van het paard en liep snel naar Jowie. Lina omhelsde Bryan. Ze gaf hem zelfs een kus op zijn wang. “Hoe heten mijn redders?”: vroeg ze. “Bryan.” “En hoe nog?”: vroeg Lina. “Ik heb geen achternaam, ik ben een wees, Mevrouw Tucker zij dat ik de zoon ben van een boerenmeid en een generaal die gesneuveld is tijdens een geheime missie.”: zei Bryan. “Maar dan ben jij Bryan Hoggins! Generaal Hoggins was op een geheime missie met mijn moeder. Mijn moeder moest bevallen! De koets werd overvallen. Hij sneuvelde. Zijn laatste woorden waren: “Draag zorg voor mijn zoon, behandel hem als een edelman, want dat is hij: Bryan Hoggins.” Toen stierf hij. Mijn vader heeft overal naar jou en je moeder gezocht maar jullie waren spoorloos verdwenen. Blijkbaar was je moeder vermoordt. Mevrouw Tucker was toen de poetsvrouw van jouw familie. Zij bracht je naar het weeshuis. Bryan, jij bent een edelman. Jouw huis staat er nog. Naast het kasteel. Omdat generaal Liam Hoggins en Bo Jarlin beste vrienden waren. Jij werd eerst geboren. Mijn vaders plannen waren dat ik en jij gingen trouwen maar toen verdween je plotseling.”: zei Lina. Nu viel Bryan flauw. Het laatste wat hij nog kon vragen was: “Hoe heette mijn moeder?” “Sofia Hoggins.”: zei Lina. Nu viel Mira flauw. Sofia! Een ongelukkige naam. Bryan was snel weer bij bewustzijn. Lina stond over hem heen gebogen. Lina huilde. Bryan keek haar verbaast aan. “Wij moeten trouwen Bryan, maar jij bent op Mira.”: zei ze. Op dat moment hoorde ze hoefgetrappel. De wilde paarden. Ze raceten de berg af. De hengst hinnikte blij en sprong en steigerde. Hij bleef stilstaan bij Melly en Max. Het leek erop alsof hij de honden bedankte. Hij zond een bruine hengst naar Lina. De zwarte hengst keek Bryan aan en knikte.

Hoofdstuk 6

Mira

Lina

Mira kwam weer bij. Jowie was trots op zichzelf omdat hij de paarden uit de grot had bevrijd. Ze herinnerde zich alles weer. Mira deed haar ogen open. Ze zag dat er een meisje en een jongen over haar heen stonden. Josephina en Bryan. Lina zat al op de bruine hengst. Bryan hielp Mira overeind en hielp haar toen om achter hem te gaan zitten. Jowie was trots op zichzelf maar hij had nadat hij was flauwgevallen toch een pijnlijke nek. Ze vertrokken. Lina reed voorop naar kasteel Jarlin. “Hoe is het met je moeder? Fantasia toch? Zij kwam toch uit Hordus?”: vroeg Bryan aan Lina. “Mijn moeder is overleden nadat ik geboren werd.”: zei Lina. Bryan schrok en bood zijn excuses aan. “Het spijt me ik….”: zei Bryan maar Lina onderbrak hem: “Jij kan er niks aan doen Bryan, je bent gestolen en naar een weeshuis gebracht.” Bryan was vastbesloten om Mevrouw Tucker het één en het ander uit te laten leggen. Ze zagen in de verte het kasteel. Ze reden nu verder in galop. Bryan zijn witte schimmel kon heel hard rennen. Hij moest zijn merrie inhouden anders stak ze Lina en haar bruine hengst voorbij. De lichtbruine hengst van Mira waar nu Jowie en Josephina opzitten had moeite om hen bij te houden. Bryan kon een lachje niet onderdrukken. Hij liet zijn paard nog harder rennen. De wachters wouden ons tegenhouden maar ze herkenden Lina dus lieten ze ons door. Op de binnenplaats stond iedereen stil. De koning was ingelicht dat zijn dochter weer thuis is. Hij stormde naar buiten en nam haar in zijn armen. “Lina toch, wat ben ik blij dat ik je terug zie.”: zei hij. Toen kreeg hij Bryan en zijn vrienden in de gaten. “Lina, wie zijn dat?”: vroeg hij. “Die mensen hebben mijn leven gered pap.”: zei ze. “En ik heb iemand meegenomen die je graag zal willen zien.”: zei Lina. Bo Jarlin keek nu geïnteresseerd. Bryan stapte naar voren. “Bryan Hoggins.”: zei Lina. Haar vader hapte naar adem. “Hij lijkt inderdaad op Liam.”: zei de koning. “Papa! Het is de zoon van Liam. Je zei toch altijd dat Liam super goed met een boog overweg kon. Bryan heeft een van die bandieten een pijl door het hart gejaagd. Op een grote afstand!”: zei Lina. De koning zijn mond viel open van verbazing. “Waar was je al die jaren Bryan.”: vroeg de koning. “Ik werd toen ik baby was ontvoerd door Marie Tucker, bazin van het weeshuis. Waarom weet ik niet. Waarschijnlijk heeft ze zelfs mijn moeder vermoordt.”: zei Bryan. De koning zag dat Bryan hand in hand stond met een knap blond meisje met bruine ogen. “Wie ben jij?”: vroeg de koning aan Mira. “Ik ben Mira, ik en Bryan zijn koppel. Ik ben een wees en ken Bryan al twaalf jaar.”: zei ze. De koning keek nu bezorgd. “Mira, Bryan, Lina, we hebben wel een verdrag.”: zei de koning. “Papa! Die mensen houden van elkaar! Als koning was het voor u normaal gezien niet mogelijk om te trouwen met mama!”: riep Lina uit. De koning knikte. De koning stak zijn hand uit naar Bryan en Bryan schudde zijn hand. “Er zijn twee dingen dat ik u zou willen vragen heer: ik zou graag wat geld geven aan herberg Sing en ik zou de boshut willen houden en het tweede: Jowie en Josephina krijgen een kamer in het paleis.”: zei Bryan. “Nee Bryan, we hebben besloten om in de boshut te gaan wonen.”: zei Josephina. Bryan knikte. De koning liet iemand driehonderd garlanen halen. Hij gaf ze aan Josephina. Zij moest ze gaan afzetten. De koning liep verder over het pad naar een gigantische witte villa. “Dat is mijn huis toch niet?”: vroeg Bryan. “Jawel hoor knul, jouw vader was ook een graaf.”: zei hij.

Bryan was de twee veulentjes nog gaan ophalen en had ze in de weide gezet naast zijn villa. Hij kon er maar niet aan wennen. Bryan was nu wel geen generaal. Dat was Gregor Scot. Af en toe ging Mira en Bryan eens naar het bos en zagen ze de wilde paarden. Melly en Max waren dolgelukkig en verliefd. Melly is bevallen van vier puppies. Mira noemt ze golden collies. Melly heeft drie teefjes: Mara, Lily en Ellis en één reutje Liam. Sofia hadden ze niet gekozen. Die naam deed hen teveel denken aan de andere Sofia. In het huis lagen nog bergen kleren van Liam en Sofia. Zelfs foto’s. Bryan zat naar hun trouwfoto te kijken. Ze zijn getrouwd in die koepel daar. Sofia - Bryans moeder - had bruin haar en mooie zwarte ogen. Zij vader, Liam, had wild bruin haar en bruine ogen. Bryan lijkt echt op zijn vader besefte Mira. Mira en Bryan waren aan het spelen met de puppies. Lina kwam op bezoek. Katrina - de bediende van Bryan en Mira - deed de deur open. Lina kwam naar binnen. Liam sprong omhoog. Hij ging toen zitten en keek schattig omhoog met zijn speelgoed in zijn bek. “Ja ja, ik pak het wel.”: zei Lina. Katrina begeleide Lina naar de woonkamer. Mira kwam tevoorschijn in een super dure jurk van Sofia. Een gele jurk met oranje bloemetjes en gouden lint. Beeldschoon. “Mooi! Heel mooi!”: zei Lina. “Het was van mijn moeder.”: zei Bryan die plotseling opgedoken was. Lina keek nu sip. “Ik draag op dit moment ook een jurk van mijn moeder.”: zei ze. Het was een roos met blauwe jurk. Met ruitjes en een strikje. “Ook heel mooi.”: zei Mira. Bryan was verdwenen. Even later kwam hij terug. Hij had een mooie blauwe trui aan en een mooie zwarte jeans. Mira gaf hem een kus. Lina keek toe. Soms dacht ze toch echt dat Mira dat expres deed. Maar ja, wat doe je eraan. Plotseling sprongen de puppy’s in de zetel. “Mijn vader wil graag één van je puppy’s.”: zei Lina. “Haal je vader andes even en dan kan hij zelf komen kiezen.”: zei Mira. Lina schudde haar hoofd. “Ik moest het reutje kiezen heeft hij gezegd. Hoeveel moet ik betalen?”: zei Lina. “Niks.”: zeiden Mira en Bryan tegelijk. Ze glimlachten naar elkaar. Lina nam Liam op en liep weg.

“Ooo wat is hij schattig.”: zei de koning. “Pap!”: riep Lina uit. “Ja lieverd?”: vroeg hij. “Je bent een koning.”: zei Lina. Hij grijnsde.

Hoofdstuk 7

Mira was op pad. Ze had boodschap ontvangen dat er een bende bandieten de koets van de koning aan het overvallen was. Niemand wist dat zij door de bomen sloop. Ze bewoog zich zo dat ze onzichtbaar leek. Ze had haar vertrouwde werpmessen op zak en een dolk. Natuurlijk had ze ook haar speer bij. Ze sloop op de bandieten af. Ze had een mantel aangetrokken. Niemand zou haar dus herkennen. Ze stond nu dicht genoeg en zag hoe één van de bandieten de koning wou vermoorden. Ze gooide haar werpmes en de man viel dood neer. Iedereen keek naar haar. “Ten aanval!”: riepen de bandieten. De bandieten hadden zwaarden. Bij de eerste man deed ze alsof ze van bovenaf ging toeslaan met haar speer maar toen nam ze in één soepele beweging haar dolk en stak ze de dolk in de buik van de bandiet. Blijkbaar was dat de leider geweest want de rest aarzelde nu. Toen liepen ze bang en in paniek weg. Mira ging naar de dode mannen en nam haar wapens weer terug. De koetsier van de koets kwam weer tevoorschijn. “Mag ik vragen wie u bent?”: vroeg de koning. Mira gaf geen antwoordt. De koning keek eens naar zijn dochter Lina. Hij draaide zich weer om naar Mira maar Mira was verdwenen.

Terwijl Mira op avontuur was was Bryan naar het weeshuis van Marie Tucker gegaan. Hoe liep boos binnen in haar kantoor. Mevrouw Tucker keek geschokt. “Hallo Marie.”: zei Bryan. Marie Tucker keek bang, geschokt en verdrietig. “Wat doe je hier Bryan?”: vroeg ze. “Dat zou jij moeten weten! Jij hebt mijn moeder vermoordt en mij hierheen gebracht! Waarom heb je mijn moeder vermoordt!?”: riep Bryan. “Wat kon ik anders doen!? Ik wou geen poetsvrouw meer zijn! Ik dacht dat als je moeder stierf ik je vader zou kunnen verleiden en met hem zou kunnen trouwen! Maar ik had toen nog niet gehoord dat je vader gesneuveld was. Toen bracht ik je maar naar het weeshuis.”: zei ze. Op dat moment kwamen er twee wachters binnen. Ze namen Marie vast en brachten haar naar het paleis. De weeskinderen die de wachters voor bijliepen keken verrast. Bryan herkende Thommy en Aisa. Hij wuifde naar hen. Ze wuifden terug. Ze bogen. Bryan zuchtte. Dat mensen voor hem bogen, daar kon hij toch niet aan wennen. Hij liep snel verder.

“Zo Mevrouw Marie Tucker! U hebt een moordt gepleegd. Is het nooit bij u opgekomen dat Bryan zijn moeder nodig had en hoe durf je zelfs maar het idee te hebben om een gravin te doden om zelf gravin te kunnen worden!”: riep koning Bo Jarlin boos. “Ik veroordeel u dat u vanaf nu een slaaf zult zijn van Bryan Hoggins en zijn familie! Dat is de enige manier om uw spijt te tonen aan de familie Hoggins! U zult hun slaaf zijn tot het einde van uw leven! Uw weeshuis krijgt een nieuwe eigenaar. We hebben afgesproken dat vrouwe Silvy vanaf vandaag de baas is in het weeshuis. De kinderen zullen veel beter verzorgd worden!”: riep koning Bo.

Mira had weer iets opgevangen. Zoë, één van de tweeling van de familie Swanger zou vermist zijn. Mira had haar bewusteloos gevonden. Ze zag dat het meisje misbruikt is en verwond is. Ze wist wel door wie. De Maffe Jongens heten die bandieten. Ze nemen jonge meisjes gevangen en misbruiken hen dan. Mira droeg Zoë nu naar haar huis. Ze duwde op de deurbel. Ze zag Mevrouw Swanger, ze zag dat de vrouw zopas nog maar geweend had. “Ze is misbruikt door De Maffe Jongens.”: zei Mira. Mevrouw Swanger keek opgelucht naar haar dochter. Ze riep naar een bediende. Tot Mira’s schrik was het Josephina. “Hoe heet u?”: vroeg de vrouw. “De Zwarte Held.”: zei Mira. De vrouw deed een gebed en keek even omhoog en toen ze weer naar De Zwarte Held wou kijken was die verdwenen.

De volgende dagen hoorde Mira overal mensen praten over De Zwarte Held. Iedereen stelde zich een grote knappe gespierde jongen voor maar ze hadden het goed mis. Mira had haar zwarte mantel weer aangedaan. Plotseling liep ze tegen een jonge wachter. Joran! Hij greep haar bij de pols en sleurde haar mee. “Handen thuis!”: riep ze. Een vrouwenstem! Dacht Joran geschrokken. Hij begeleidde haar naar het kasteel. De koning zocht De Zwarte Held immers. Hij bleef nu toch van De Zwarte Held af want hij had de dolk gezien.

Ze stond recht voor de koning. “Doe je kap af, ik moet je gezicht zien.”: zei de koning. Mira deed haar kap af. Alle dorpsbewoners waren uitgenodigd om te zien wie het nu eigenlijk was. “Mira!?”: riepen Joran, Bryan, de koning, Jowie, Josephina, Katrina en kroonprinses Lina tegelijk. Joran en Bryan keken vijandig naar elkaar. “Mira! U bent het moedig geweest!”: riep de koning. “Ik zal een schilderij en een standbeeld laten maken.”: riep de koning. Mira bloosde. “Mira? Maar hoe? En waarom heb je mij niks verteld?”: vroeg Bryan enigszins gekwetst. “Bryan , het moest geheim blijven.”: zei ze. Mira gaf hem een kus en liep toen weg met haar dolk, haar werpmessen en haar speer. “Ik moet De Maffe Jongens vinden en opsluiten!”: riep Mira. En toen was ze verdwenen. “Dan ga ik mee!”: riep Bryan uit. “Joran! Jij gaat ook mee!”: riep de koning. Bryan keek vijandig naar Joran. Het moet maar. Dacht Bryan.

Ze reden weg van het kasteel. Ze reden door het Fansalabos. In de verte zagen ze zelfs de wilde paarden! De hengst steigerde en hinnikte eens. Bryan zwaaide. Hij en de hengst hebben een heel sterke band. Even had Bryan overwogen om de wilde paarden in zijn stallen te zetten maar toch had hij het niet gedaan. De WILDE paarden horen thuis in het wild en niet in één of andere stal. Ze reden naar de kanten van de Hordus. Ze zochten naar De Maffe Jongens. Ze hadden een plan. Ze hebben hun kamp bij herberg Ambiance. Mira gaat daar buiten zitten wachten tot ze naar buiten gaan en haar willen grijpen. Dan valt ze aan en Joran en Bryan helpen haar dan. Ze waren bijna bij de herberg. Vannacht slapen ze in een tent. Mira en Bryan slapen in dezelfde tent en Joran in een andere tent. “Slaapwel Bryan.”: zei Mira. Ze gaf hem een kusje en deed toen haar ogen dicht. Bryan ging ook slapen.

Mira zat aan het bankje. De Maffe Jongens kwamen uit de herberg. Ze zagen haar zitten. Ze omsingelden haar. Ze zijn met zes besefte Mira. Twee voor elk. De leider zei: “Wat doet zo een mooie jonge dame hier om twee uur s’nachts?” “Ik wachtte op jullie.”: zei Mira. “Hoe zit het met de liefde meid?”: vroeg de leider. “Ik ben koppel.”: zei Mira. “Hoe heet de gelukkige jongen?”: vroeg één van de mannen. “Bryan Hoggins.”: zei Mira. “Hoggins!”: riep de leider geschrokken. De leider nam Mira bij haar arm. Mira stak hem in zijn buik met haar dolk. De leider viel op de grond. Mira zag niet dat de man niet dood was. Ze gooide twee werpmessen. Ze troffen allebei doel. Ze zag dat Bryan en Joran aan het vechten waren. Bryan zag dat de leider Mira van van achteren benaderde. Hij nam zijn pijl en boog en schoot. Hij riep: “Jij blijft met je pollen van mijn lief!” De leider viel neer. Nu wel dood. Mira gooide haar speer naar de enige man die nog over was. “Zo, van die hebben we geen last meer.”: zei Mira. Ze nam haar speer, werpmessen en haar dolk en stak ze weer op hun plaats. Mira kuste Bryan. “Dank je.”: zei ze. “Tot uw dienst Zwarte Held.”: zei Bryan met een glimlach op zijn gezicht. Ze liepen snel naar hun paarden en stegen op. Ze galoppeerden weg op weg naar kasteel Jarlin.

Ze reden langs het weeshuis en zagen dat de weeskinderen tussen vier vuren aan het spelen waren. De ene ploeg was met negen de andere met acht. Mira en Bryan gingen bij de ene ploeg en Joran bij de andere. Bryan en Joran waren de twee kapiteins. Een klein jongetje probeerde een groter meisje te raken. De bal rolde tot bij Bryan. Bryan gooide het grote meisje af. Zo ging het spel door. Uiteindelijk won de ploeg van Bryan. Na het spel reden ze weer door naar het kasteel.

Ze kwamen aan. “Is het gelukt?”: vroegen Meneer en Mevrouw Swanger samen met de koning. Mira knikte blij. Zoë was dolgelukkig dat die bandieten gestraft waren voor hun daden. Zoë knuffelde Mira.

“Ja!”: riep Mira. Ze kuste Bryan. Bryan had haar ten huwelijk gevraagd! “We beginnen meteen met de gastenlijst en de uitnodigingen. En de locatie!”: riep Mira. “We moeten geen locatie zoeken, we trouwen hier, in de koepel.”: zei Bryan.

“Oké, ik ga de lijst eens overlopen:

1. Koning Bo Jarlin
2. Kroonprinses Lina
3. Joran
4. Lily
5. Ron
6. Moeder van Lily en Jaron
7. Mevrouw Tucker
8. Katrina
9. Jowie
10. Josephina
11. Ellis
12. Aron
13. Gregor Scot
14. Mevrouw Swanger
15. Zoë Swanger
16. Chloe Swanger
17. Meneer Swanger
18. Boran Swanger
19. Carter Swanger
20. Vrouwe Silvy

, dat zijn de genodigden.”: zei Mira. Bryan knikte. “Twintig genodigden. O nee! Wie kiezen we als getuigen en als bruidsmeisje?”: zei Mira. “Ik zou Jowie kiezen. Maar ja, wat doen we dan met Lily? Je zei dat je graag Lily en Josephina zou hebben als bruidsmeisjes.”: zei Bryan. “Neem Ron, haar vriendje.”: zei Mira. Bryan knikte.

De kleedjes waren gekozen. Voor Josephina zou het hetzelfde kleed zijn als Mira maar dan in het roze. Lily zal hetzelfde kleedje hebben. Mira gaat dat kleed dragen in het wit. Josephina en Lily hadden allebei ja gezegd. Ze wouden bruidsmeisjes zijn.

Jowie en Ron hadden ook ja gezegd. Jowie en Ron kregen allebei dansles van vrouwe Silvy, net als de bruidegom zelf. De jongens gingen alledrie hetzelfde dragen, een wit hemd met een zwarte vest zonder mouwen, een mooie donkerblauwe das en een zwarte broek.

Hoofdstuk 8

Katrina

Binnen een week zouden Mira en Bryan trouwen. Iedereen die ze uitgenodigd hadden kwamen. Gelukkig! Bryan had de versieringen al laten maken. Jowie, Ron en hij konden toch een beetje dansen. De ceremoniemeester is Meneer Swanger. De koning is de eregast. En Katrina zorgt ervoor dat iedereen op de juiste plaats zit. Velen waren verbaasd over het huwelijk. Anderen zeiden: “Ik wist het wel.” Daar geloofden de anderen natuurlijk niks van! Joran was echt woedend. Wat ziet ze toch in die jongen!? Ik ben een ridder! Van kasteel Jarlin nog wel! Ooo! Nu weet ik het! Omdat hij rijk is! Hij is een graaf! Dacht Joran. Joran liep naar Mira en sleurde haar mee aan haar arm. “Ik weet het wel hoor! Jij trouwt alleen maar met hem vanwege zijn blauw bloed en zijn vele garlanen!”: riep Joran. “Ben je nu helemaal gek!?”: riep Mira uit. “Toen ik nog in jouw herberg werkte had ik toch ook al gezegd dat ik verliefd was op Bryan! En daarbij! Ik wist dat hij ook van mij hield. Bij het weeshuis zaten we ooit eens op een schommel. Ik liet mijn speldje vallen. We wilden het allebei pakken. Toen kusten we per ongeluk! We keken elkaar toen aan en kusten toen echt. We waren toen dertien! Dus stop met je beschuldigingen! Je bent gewoon jaloers!”: riep Mira uit. Bryan had blijkbaar alles gehoord. “Ik ben blij dat je dat nog weet.”: zei hij. Joran schrok. “Maak dat je wegkomt!”: riep Bryan. Joran draaide zich om. Hij botste tegen Katrina. Katrina viel achterover. “Het spijt me! Ik zag u niet.”: zei ze. Joran hielp haar weer op te staan. “Het is niet erg. Kom, we gaan samen naar het kasteel. Je mag op mijn kosten een nieuwe jurk kopen. Ik heb hem tenslotte ook vuil gemaakt.”: zei Joran. Hij probeerde Mira eigenlijk jaloers te maken. Maar dat liet hij niet merken natuurlijk. Waar dat hij niet aan gedacht had was dat Katrina eigenlijk verliefd is op hem. Dus dat kan nog moeilijk worden. Katrina had het alleen maar tegen Mira durven zeggen. Wel begrijpelijk eigenlijk. Plotseling stond Marie Tucker voor Mira. “Ik moet u iets zeggen Mevrouw.”: zei ze. Mira knikte dat ze het mocht zeggen. “Ik wil u iets zeggen over uw ouders. Ik heb u niet gestolen. Moest u dat soms denken. Ik heb u gekregen van uw oudere zus. Uw zus was vier jaar. Uw ouders waren herders. Ze zijn vermoordt door wolven. Uw zus kon natuurlijk niet voor u en uw jongere zus zorgen. Uw jongere zus heette Katrina, ze had rood haar. Ze liep op een dag zomaar weg. Ik dacht dat ze dood was. Uw oudere zus, wou bij haar oma gaan wonen. Uiteindelijk kwam ze aan bij jouw oma en opa, ze waren gestorven. Je oudere zus Olivia stierf. Ik vond haar lichaam in de gracht.”: zei Marie Tucker. “Dus Katrina is mijn zus?”: vroeg Mira ongelovig. Marie knikte. “Ze zei tegen me dat ze ook wees is. Het spijt me dat ik het niet eerder verteld heb.”: zei ze. Mira zette alles even op een rijtje. “Ik begrijp het.”: zei ze. Marie liep weg. Katrina kwam terug. Ze had een rood met roze hartjes jurk aan. “Wat is die Joran een schatje.”: zei ze. Mira wenkte Katrina. Katrina kwam naast Mira staan. Marie nam Katrina toen mee. Even later kwam Katrina aangelopen en omhelsde ze Mira. Mira omhelsde haar ook. “Wat is hier aan de hand?”: vroeg Joran die de omhelzing zag van de meisjes. “Katrina is de jongere zus van Mira, ze schelen wel maar één jaar.”: zei Bryan.

Star

Katrina en Joran waren aan het wandelen in het bos. “Oké. Dus we moesten zeggen wat we over elkaar denken. Ik vind je knap, je kan goed kopen, je hebt respect voor me en je bent lief.”: zei Joran. Toen hij dat laatste zei kreeg hij het warm. Katrina keek hem aan. Joran duwde Katrina tegen een boom. Katrina was verbaasd over zijn kracht. Hij kuste haar. En zo viel Jorans plan in diggelen om Mura jaloers te maken. Door zoveel bij Katrina te zijn is hij ook echt iets voor haar gaan voelen. “Ik vind jou knap, je bent een ridder, je bent gespierd en lief.”: zei Katrina. Ze liepen hand in hand terug naar het huis van Bryan en Mira. Ze hadden een idee.

Katrina had een kamer gekregen in de villa. Ze ging vragen of dat Joran ook een kamer zou kunnen krijgen en als er geen kamers meer zijn moet hij maar bij Katrina slapen.

“Zus? Ik zou je iets willen vragen.”: zei Katrina enigszins aarzelend. Mira keek nieuwsgierig. Ze knikte. “Zou Joran hier een kamer kunnen krijgen?”: vroeg ze. Mira dacht even na. “Ik zal het met Bryan bespreken.”: zei ze.

“Ik weet het niet schat.”: zei Bryan aarzelend. “Schat, ze zijn verliefd, Katrina heeft het me niet gezegd maar ik weet het gewoon.” zei Mira. Bryan knikte. Hij liep naar het koppeltje. “Aan jullie de keuze: of jullie nemen elk een kamer of jullie nemen samen een kamer.”: zei Bryan. “We nemen voorlopig twee kamers.”: zei Katrina. Bryan knikte. “Marie! Maak de kamer van Joran klaar! De kamer naast die van Katrina.”: riep Bryan naar Marie Tucker.

Joran werd door Marie naar zijn kamer gebracht. “Goed gedaan Marie.”: zei hij bewonderend.

Blara

Stip

Bryan was te paard door het bos aan het rijden. Plotseling zag hij een man van rond de veertig. Hij bekeek de man eens goed. “Tjonge jonge! Ik zweer zeker dat God met mijn voeten aan het spelen is! Dat kan toch niet! Bryan! Kleine Bryan!”: riep hij uit. “Bardon de slager! Ik wist dat ik je ergens van kende! Waarom ben je hier?”: zei Bryan. “Mijn zoon doet de slagerij nu. Ik trek een beetje rond. Ik weet nog dat je vroeger, toen je nog klein was. Dat je toen eens in elkaar geslagen werd. Ik zag het en hielp jou. Die jongens zullen voortaan wel twee keer nadenken! Ik gaf je altijd restjes vlees. Mijn vrouw gaf jou groenten. Je at natuurlijk liever vlees!”: zei hij lachend. “Hoe is het met Marnoe?”: vroeg Bryan. Ze heeft nu een bakkerij. Ze heeft dat winkeltje van Simon gekocht. Dus we komen hier wonen. Mijn zoon komt als slager ook hierheen.”: zei hij. Bryan en Bardon gingen terug naar de villa. “Is dat jouw huis?”: vroeg Bardon. Bryan knikte. Mira ontving Bardon blij. Marie zuchtte en ging naar de stal. Bryan had een paard aangeboden aan Bardon. “Dit is Blara, een prachtige merrie.”: zei Bryan. “Je mag haar hebben. Als dank voor wat je vroeger voor mij gedaan hebt. Stip en Star moeten toch al bijna bevallen.”: zei Bryan. Bardon knikte verlegen. Hij nam afscheid en steeg toen op. Bryan vond het niet prettig om afscheid te nemen van Bardon.

Hoofdstuk 9

Bryan en Mura gaven elkaar een kus. Iedereen juichte. Bryan en Mira stonden in de koepel. Zo was het ook gepland. Nu stapten ze naar de balzaal. Daar gaat het eten opgediend worden en daar gaat er gedanst worden.